Μετά το δεύτερο διάλειμμα, ακούστηκε στην αυλή του σχολείου μας ο γνώριμος ήχος του κουδουνιού και τότε όλοι φωνάξαμε με μια φωνή: «Ο Τουτούρ!» και τρέξαμε κοντά του γεμάτοι χαρά.
«Πόσο μας έλειψες!» του είπαμε…
Ο Τουτούρ μας εξήγησε ότι ταξίδευε και σε άλλα σχολεία για να παραδώσει τα γράμματα του Βόρειου Πόλου… Αλλά δεν δίστασε να μας πει και κάτι πολύ γλυκό: «Η καρδιά μου ανήκει στο σχολείο σας, γιατί εδώ νιώθω την αγάπη και τη ζεστασιά σας!»
Στο τέλος μας παρέδωσε το τελευταίο του γράμμα για φέτος! Το διάβασε ο αγαπημένος μας διευθυντής, κ. Σωτήρης, και περιείχε κάτι πολύ ιδιαίτερο:
Τελευταία αποστολή:
«Αγαπημένα μου παιδιά και εκπαιδευτικοί, αύριο θα ήθελα να φορέσετε το πιο λαμπερό σας χαμόγελο και κάτι… κόκκινο!
Τι μπορεί άραγε να έχει σκαρφιστεί το ξωτικό μας αυτή τη φορά;
Μείνετε με ανοιχτά μάτια και αυτιά μέχρι αύριο, στο δεύτερο διάλειμμα!»
